Tijdens mijn dienst op vrijdagavond werd mij deze mannelijke Maltezer van bijna 13 jaar oud voorgesteld. Deze middag was er nog niets aan de hand en was het hondje vrolijk echter bij het vallen van de avond werd hij ineens onzeker, hij wilde niet echt lopen en liep voor elke stap alleen te snuffelen, was onzeker en twijfelde.
Een half jaar geleden was het rechter oog bij dit hondje verwijderd vanwege een onbehandelbare hoge oogdruk ontstaan na een oogontsteking. Een hoge oogdruk zorgt voor pijn en blindheid.
De eigenaresse was deze vrijdagavond na het bemerken van deze symptomen naar de dierenarts gereden, die na onderzoek mij belde om te vragen of de hond gelijk naar mij door mocht voor een oogdrukmeting. Bij aankomst in de praktijk was de hond volledig blind en was de oogdruk 85 mmHg (een normaal oog heeft een druk tussen de 10 en 25 mmHg). Bij het verder oogonderzoek was een lichte ontstekingsreactie te zien en konden andere oorzaken voor glaucoom worden uitgesloten. Het hondje had vlak daarvoor gegeten en na het geven van drukdalers daalde de druk al iets. Er werd afgesproken de hond de nacht door te druppelen en de volgende ochtend nuchter opnieuw de oogdruk te controleren.
De volgende ochtend was de oogdruk ondanks alle druppels gestegen naar 94 mmHg en had hij veel pijn. In sedatie werd met lokale verdoving door middel van een klein naaldje de overdruk afgelaten. Hierna was de oogdruk 14 mmHg, echter binnen een uur liep de druk weer op naar boven de 50 mmHg. Medicatie kon dit hondje helaas niet meer helpen en om het hondje van deze pijn af te helpen stond mevrouw voor de moeilijke keuze of ze het tweede oogje wilde laten verwijderen of dat dit het einde van het hondje betekende.
Tot een dag ervoor was dit hondje fit, vrolijk en energiek. Mevrouw besloot hem de kans te geven en het oogje te laten verwijderen. Dit is een niet specialistische ingreep en kan ook bij de eigen dierenarts, na overleg bleek mevrouw daar vandaag nog terecht te kunnen.
Het herstel van de operatie verliep voorspoedig, echter moest het hondje wel wennen aan zijn blindheid. In het begin was hij erg onzeker en bang, maar met heel veel geduld en begeleiding van zijn vrouwtje, lukte het hem weer om 6 weken na de operatie tijdens de boswandeling zelfs los mee te lopen. Op het filmpje kunt u zien hoe fit en gelukkig dit nu blinde hondje is.