Foto 1: Deze mannelijke Bullmastiff van 51 kg werd voorgesteld omdat hij zijn ogen dicht hield en tegen dingen aanliep. Het was begonnen met zijn rechter oog, maar daarna kreeg hij ook last van zijn linker oog. Zalfjes van de dierenarts hielpen niet meer.
Bij deze hond waren de onderste oogleden te lang en rolden daardoor naar binnen naar het oog toe (=entropion). Hierdoor kwamen de haren van de huid onder het oog tegen het hoornvlies (de heldere buitenste laag van het oog) aan. Deze kleine korte haartjes beschadigden het hoornvlies. De irritatie van de haartjes en daarna de pijn van de wondjes, maakten dat de hond nog meer ging knijpen en dit verergerde het probleem. Deze vicieuze cirkel kon alleen nog door een operatie worden doorbroken. Zonder operatie, zouden de wondjes ofwel dieper worden totdat het oog zelf stuk ging ofwel er zou een secundair herstelproces op gang komen, waarbij er wild vlees (rood weefsel) in de wondjes zou groeien de wondjes omgeven zouden worden fibrose (wit stevig ondoorzichtig weefsel). In beide gevallen zou dat leiden tot (geheel) zichtsverlies voor de hond.
Tijdens de operatie zijn de beide onderste oogleden ingekort en is een strookje huid onder het oog verwijderd, zodat het ooglid niet meer naar binnen rolt.
Foto 2: Twee weken na de operatie konden de hechtingen worden verwijderd. De oogleden staan mooi ten opzichte van de oogbol en de wondjes op het hoornvlies zijn genezen. Het hoornvlies is duidelijk helderder dan bij het eerste bezoek. De hond is weer uitbundig, vrolijk, houdt zijn ogen mooi open en kan weer goed zien.